PENCEREDEN DIŞARISI

İNSANLAR YALNIZ, İNSANLAR TEK BAŞLARINA, DOST YOK,

ARKADAŞ YOK, BÜYÜK METROPOLLERİN KADERİ BU.

İNSANLAR BİRBİRLERİNDEN KORKUYOR, SADECE DOSTLUK HAYALLERİ KURUYORLAR

 


   -"Anne koş,koş,gel çabuk amaaaa!...
   -"Ne oldu oğlum ne gördün dışarıda?"
   -Çabuk babamada haber ver, ikinizede sevineceğiniz bir haberim var. Daha doğrusu 
      göstereceğim."
   -"Bu telaşın nedir oğlum?
   -"Baaak! Gördünmü! Dönmüşler yine aynı şekilde camın önünde hep beraber 
     oturuyorlar."
   -Bakayım...Aaaaa! Hakikaten dönmüşler sevindim bizim seyir eğlencesi başladı
    yeniden"
   -Ne bu bağırış,çağırış hanım? neden heyecanlandınız?"
   -Gel kendin bak."
   -Nereye?"
   -Nereye olacak,caddenin karşısındaki binada kasabın üstündeki dairenin köşedeki
    odasına."
   -"Yani bizimkileremi?Dönmüşlermi yine aynı vaziyette caddeyimi seyrediyorlar?"
   -"Ve bizi!..."
   -"Şunlara bir hoşgeldin eli sallayayımmı?"
   -"Aaaaa! Olmaz oğlum tanışmıyoruz, görmüyoruz,çok ayıp olur.Sonra ne
     derler?...Resmen laf
     atıyormuş gibi."
   -Anne! Neden biz artık onlarla tanışmıyoruz.?"
   -"Oğlum,tanımadığımız,bilmediğimiz insanlar,durup dururken biz sizinle ahbap
    olmak istiyoruz
    denmezki; gerçi şöyle karşıdan temiz insanlara benziyorlar ama bu devirde belli mi
    olur?"
   -"İnan bak ööööyle bize bakıyorlar,hep beraber ;bahse girerim onlarda bizi merak
    ediyorlardır."


           *                      *                     *

   -"Annecim evini özledinmi?"
   -"Ne yalan söyliyim kızım özlemişim.İnsanın kendi evi gibisi yok.Bak
     karşıdakinlerde yarım saattir
     bize bakıp,bakıp aralarında hararetli,hararetli konuşuyorlar.Eminim tatilden
     döndüğümüze
     sevindiler.Nede olsa tanış sayılırız artık."
   -"İlahi anne;neler düşünüyorsun,nerden tanış olucaz ayol!...Sadece camdan,cama
     bakışıyoruz.
     Uzun zaman bekledim,kadın bir bakışları ile selam verip,gülümsemedi bile."
   -"Bak sen  demek <bekledin!...> öylemi.?Yani sende ahbab olmak istiyorsun yani!..."
   -"Diyelimki ahbab olmak istedim.Nasıl olucaz.Kapılarını çalıp biz sizinle ahbablık
     yapmak istiyoruz mu diyeceğim.Deli olduğumu sanacaklar."
   -"Hah! Bak işte gene camın önüne portatif masayı koydular.Yemeğe
    oturuyorlar.Amma keyifli
    insanlar haaa!..Başka yerde yemiyorlar."
   -"Ondan değil o kızım. O genç;Allah kimsenin başına vermesin böbrek hastasıymış
    yenide hastaneden çıkmış,biraz zor yürüyormuş.Onu kıpırdatmamak için camın
    önünde yiyorlar
   -"Maşallaaaaah,maşallah! Ya! annne oturduğun yerden bu kadar malumatı,nasıl ve 
    ne zaman topladın? Pes yani."
   -"Bizim alttaki kasaba sordum.Geçen gün eve et sıparişini getirmişti,biraz otur
    dedim, lafladık.
   -"Kadın çok zenginmiş,sırf oğlunun yanında olabilmek için bu evi satın almışlar."
   -"Neyse! Bizde yemeğimizi yiyelim .Aslında bizde aynı durumda sayılırız.bizde
     senin yanında yiyoruz. Kıza haber vereyimde gelsin sofraya otursun artık."


        *                           *                      *


    -"Bak anne onlarda camın önüne masayı kurdular, Farkındamısın? Hep aynı  
     saatlerde yemek yiyoruz."
    -"Onlar üç nesilmiş, o yaşlı kadın anneanneleri, konuştuğu onun kızı, birde ara, sıra
     genç bir kız görüyoruz ya! O da torun, bu kadının kızı. Bir arada yaşıyorlar.
     Babalarını hiç görmedim, burada kirada oturuyorlarmış.
    -"Yani hanım bu kadar işin,gücün arasında bu bilgileri nasıl elde ettin,sana hayret
    ediyorum."
    -"Bizim kapıcı sabahları o apartmanada ekmek ve gazete dağıtıyor. Ona sordum. 
     O  da anlatıverdi."
    -"Madem öyle git ,kapılarını çal,ben sizinle komşuluk yapmak istiyorum de."
    -"Oluuurr!...sonra bu kadın aklınımı oynattı desinler. Her işin bir yolu, yordamı
     vardır. Yoldada karşılaşmıyoruzki!... selamlaşma falan derken bir konu oluşsun.."
    -"Böylede ahbablık ediyoruz nerdeyse. Sadece konuşup, selamlaşmıyoruz. Sen
     pilavdan bir tabak daha ver, güzel olmuş."
    -"Sağol bey.Afiyet olsun."



         *                           *                          *


     -"Amma gürültü var sokakta yahu!..Bugün ne oluyor böyle anne?"
     -"Bilmem ama karşı binanın önüne insanlar birikmeye başladı,hayırdır inşallah."
     -"Aaaaa! bir ambulans geldi.Kime geldi acaba?
     -"Anne bak ambulans karşı binanın önünde durdu.Ben çok endişelenmeye
        başladım.Senin üç
        nesillerin evine gelmiş olmasın bu ambulans sakın!..."
     -"Ben gidip bakıcam. Aaa bak bizim kapıcıda kalabalığın arasında. ben şuna bir
        sorayım."
     -"Oğluuuuum,evladım bir bak bakıyım."
     -"Buyur anne."
     -"Evladım kim hasta?"
     -"Zakiranım anne,durumu çok ağırmış,öyle diyorlar."
     -"Zakiranım kim miş evladım?"
     - Hani şu kasabın üstündeki dairede ,kızı ve torunuyla oturan yaşlı teyze var ya!..."
     -"Ayyyy! o mu? tüh, tüh, tüh, çok üzüldüm inanki. Çok etkilendim ya."
     -"Tanışıyormuydunuz annecim?"
     -"Yok oğlum ama karşıdan devamlı görüyorduk birbirimiz.Çok sakin ve iyi bir  
      hanıma benziyordu"
     -"Şimdi  Allah var çok asil insandı."
     -İnşallah kurtulur.Hastaneden çıkabilirse, mutlaka geçmiş olsuna gitmeyi
      düşünüyorum.
     -"Çok üzüldüm,zavallı kadın."
    

        *                           *                               *


     -"Anne karşıdaki üç nesillerin camına demin tanımadığım bir adam kocaman bir
        KİRALIK ilanı astı."
     -"Yaaaa! vah,vah,vah! Zakiranım vefat etti o zaman.Çok kötü oldu.İyi bir insanmış.
       Ben bugün onlara eren yemeği götüreceğim.Artık tanışmak için geç bile kaldık."
     -"Bencede iyi olur anne. Nede olsa iki senedir şu mahalledeki tek komşumuz
       sayılırlar.

       *                            *                               *                               

     -"Geç kaldık, hemde çok geç kaldık çocuklar. Zakiranım hemen o gün ambulasında
        vefat etmiş.
        Bügün sabahtan evi boşaltmışlar nereye taşındıklarını mahallede kimse
        bilmiyormuş."
     -"BİLİYORMUSUNUZ çocuklar ben bu mahalleyi hiç sevmedim.
     -"Bence de haklısın anne."
     -"İnsan bu şehirde yalnızlaşıyor."
     -"Ne yapalım oğlum yeni insanlık düzeni bu!....
     -"Mecburen bizde uyucaz."


       SON

       Hakan Kırbaş